Wat een prachtige plek om te slapen. Gelukkig blijft het droog, want er was wat mist op komst. Het is echter heel erg koud met als gevolg vijf keer naar de toilet. VijfKeer, word gek van mijzelf. Maar dit is geen enge plek. Tenminste dat dacht ik. Tot dat Phillip foto’s laat zien van vannacht van twee vossen op een paar meter bij hem vandaan.

Nadat Lis, Priti en ikzelf de mensen weer hebben voorzien van toast, koffie en havermoutpap zijn we klaar voor vertrek.

Maar wel pas nadat ik een heerlijk kopje Latte koffie van Nescafé heb gedronken. Gekregen van Süsu. Wat een genot.

We stoppen bij een plek bij een rivierbedding. Er liggen bomen van miljoenen jaren oud. In die tijd was Namibië groen en nat. Toen barstte de vulkaan uit en overspoelde grote delen van het land met lava. De bomen werden onder de lava bedekt. Vele jaren later volgden overstromingen en door de modderstromen kwamen de bomen tevoorschijn. Echter gemineraliseerd, waardoor het nu een soort mineralen geworden zijn. Het lijken stenen met de nerven van de boom zeer zichtbaar.

Verder door zeer ruig gebied. Af en toe uit de auto hangend om niet om te vallen (zal wel meevallen, maar dat is in elk geval ons gevoel). Het landschap verandert langzaam naar een wat groenere omgeving. Meer vogels, zebra’s, struisvogels en ook weer olifantenpoep. Goed vooruitzicht.

Tijd voor de lunch en ons middagdutje. Chris en Phillip op de uitkijk, want in de verte staan een paar olifanten. Zelf na mijn corvee een dutje gedaan. Toch wel vermoeiend zo’n hele dag in een open auto. Beetje turen of we dieren zien. Want dat is onze taak.

Er is het gerucht dat een baby olifant geboren is. Hoe mooi om de reactie te zien van de EHRA mensen wanneer ze de pootafdrukken zien van het baby olifantje. We gaan op zoek doorhet volgen van de sporen en zien veel olifanten. Alleen geen baby olifant. Nadat we ook verse leeuwensporen zien, is de verwachting dat ze zich schuil houden.

Bij het terugrijden staan er een paar olifanten in de weg. Motor uit en wachten tot dat ze doorlopen. En dat hebben we geweten. Kan je vertellen dat het heel bijzonder is om een olifant op je af te zien komen. Heel langzaam maar doelbewust. Zijn slurf door het bestuurders raam heen en richting het gezicht van Philipp. Philipp wordt voor de eerste keer geswaffeld, zoals Chris dat zegt. Daarna loopt de olifant door en staat hij recht voor mij. Mijn hart gaat te keer. Maar zoals geleerd zijn we muisstil en bewegen we niet. Vervolgens loopt hij door en komen moeder en dochter op ons aflopen. De puber snuffelt een beetje met zijn slurf aan de auto, de moeder staat recht voor mij. Gelukkig lopen ook zij weer door en kunnen we bijkomen van deze ervaring. Je kan je voorstellen dat de tweede auto razend jaloers is.

Helaas het baby olifantje van een paar dagen oud niet gevonden. Maar morgen nog een dag. Nu eerst weer doorrijden naar onze plek om te overnachten. En het is weer een prachtplek, alleen helaas grauw en grijs door de regenachtige lucht. De tenten worden opgezet omdat het dreigt te gaan regenen. Daarnaast hoort Chris een leeuw bij de rivier en hyena’s. Op de vraag of het veilig is om buiten te slapen, komt het tactische antwoord: een tent is veiliger... Een aantal besluiten toch buiten te slapen, maar ik ga lekker in de tent. Helemaal privé.

Op naar de laatste nacht van de patrouille week. Toch uiteindelijk snel gegaan. Bijzondere ervaring om te zien hoe je met weinig de dagen kan doorbrengen. En hoe de auto je alles is. Vier dagen water voor 15 man, bagage, diesel, eten. Electriciteit, opladen van de telefoons en radio. Banden opblazen via een motortje aangesloten op de accu van de auto. Zonder deze auto’s hadden we deze reis niet kunnen maken.

Laatste nacht bij het kampvuur. Aardappelpuree, gems (lokale groente), worstjes boven het vuur. Zoals alle maaltijden weer voortreffelijk gegeten. Maar is nu 22 uuren tijd voor bed.