Op weg naar een belofte die ik mij zelf gedaan heb toen ik in juni 2017 terug kwam van mijn trip naar Maleisië: eens in de twee jaar is het ‘me, myself and I’. Uiteraard niet wetende dat het niet zo handig is om twee weken niet bereikbaar te zijn wanneer je net met een nieuwe baan begonnen bent. Maar goed, het is vanzelf vandaag geworden en ik schrijf dit in het vliegtuig op weg naar Swakopmund voor twee weken vrijwilligerswerk. En hoewel de laatste week niet helemaal de week is zoals je die zou willen zo vlak voor je vakantie, zit ik nu toch eigenlijk best relaxed in het vliegtuig naar Frankfurt. Op weg naar het grote avontuur. Want dat is het zeker. Waar ik met mijn gedachten was toen ik deze reis ging boeken? Alsof een nieuwe baan al niet uitdagend genoeg is. Waarom zo nodig de grenzen opzoeken terwijl ik eigenlijk helemaal niet zo ben. Maar misschien juist daarom wel.

Maar nu wil je natuurlijk weten wat ik ga doen.

Ik ga deelnemen aan het Desert Elephant Project. Bij dit project staat de conservatie van de woestijnolifant centraal. Niet alleen door de water voorziening van deze dieren te verzorgen, maar ook die van de lokale gemeenschappen die in de omgeving van de kuddes leven veilig te houden voor de olifanten. Het project ligt in het noordwestelijke gedeelte van de Namibische woestijn (Damaraland). Dunbevolkt en verre van toeristisch (de kans dat je een toerist tegenkomt is nihil). Het is daarom een waar toevluchtsoord voor wilde dieren zoals leeuwen, luipaarden, giraffen en, sinds een aantal jaren, wilde olifanten. Bij het Desert Elephant Project verblijf je ‘ in the middle of nowhere’ en ga je echt back to basics: koken boven een kampvuur, slapen onder de sterrenhemel. In het weekend slaap je op het basiskamp, gelegen aan de oevers van de rivier de Ugab. Tijdens de eerste week, de bouwweek, verblijf je in een mobiel kamp, datwordt opgeslagen dichtbij waar je aan het werk bent. Tijdens de tweede week, de patrouilleweek, ga je wildkamperen: dat betekent slapen in de buitenlucht op je matje. Geen douche of toilet.

Ok, vooral dat slapen onder de sterrenhemel heeft mij wel wat stress opgeleverd. Hoe gaat dat in de nacht? En bij mij werkt het heel simpel: als ik weet dat het lastig is om naar de wc te gaan, moet ik vooral. Tip gekregen van mijn lieve zus: melatonine zodat je inslaapt in combinatie met oordoppen. Ongelooflijk hoe snel ik dat in huis had. En van de lieve ouders van mijn vriendin Suzanne een aantal

‘onderweg niet kunnen plassen zakjes’ gekregen (even geen idee hoe dit heten). Daarna mij nog rot lopen zoeken naar mijn bril (ooit eens aangeschaft voor in de auto, mocht ik mijn lenzen kwijt zijn). Want geloof me, ik ben echt heel kippig zonder lenzen. En het schijnt dat we op de grond liggen met de matjes tegen elkaar. En natuurlijk ga ik ontzettend niet-feministisch mijzelf op laten sluiten tussen de mannelijke deelnemers. Dan maar over hun heen stappen zonder lenzen als ik toch moet plassen. Ik zal jullie besparen wat er dan kan gebeuren.

Maar goed, volgens mij ben ik heel goed voorbereid. Met de hulp van een aantal lieve vrienden en familieledenalles bij elkaar verzameld inclusief teken en muggen geïmpregneerde kleding. Denk niet dat ik nog een keer sokken van drie van mijn vriendinnen moet vragen voor mijn verjaardag hahaha, maar voor mij wel heel nuttig.

Naast de grote hartverzakking die ik donderdag kreeg op het werk, is de voorbereiding eigenlijk wel soepel verlopen. Zuslief en ma zaten me wel wat bedenkelijk aan te kijken toen ik hen afgelopen zondag liet zien wat ik allemaal zou meenemen. Maar met een kordate actie van mijn zus driekwart weg gehaald en nu ben ik op pad met 16 kilo bagageTrots op mijzelf.

De hartverzakking: KLM had besloten mijn vlucht aan te passen en mij op maandag te laten arriveren in Namibië ipv zondag. Maar dat zou betekenen dat ik helemaal niet mee kan doen omdat de groep maandag vertrekt. Gelukkig was er een zeer aardige vrouw van de KLM die de vlucht omgeboekt heeft. Gevolg is nu wel dat ik via Frankfurt en Johannesburg naar Walvisbaai vlieg en er iets langer over doe. Maar dat maakt niet uit, ik ben er in elk geval op tijd.

Nu aangekomen in Frankfurt. Drie uurtjes wachten en dan met Lufthansa naar Johannesburg.