Wat is het stil. Er wordt niet eens gesnurkt. Wat zeer prettig is als je zo dicht bij elkaar slaapt. Oeps, ik moet naar de wc: niet nadenken, gewoon slapen. Je hoeft niet naar de wc!Het lijkt te werken, want het is opeens 6 uur.

Keukendienst is al bezig. Toast, grote pan havermout, fluitketel, allemaal op het vuur. Hoe heerlijk smaakt mijn kopje Nescafé van huis. Was namelijk gewaarschuwd voor de instant koffie.

Om 8 uur alles ingepakt en op naar het bouwproject. Na een uurtje rijden komen we aan in Omungambubij een klein huisje waar een aantal mensen op ons zitten te wachten. We gaan een muur bouwen om hun watervoorziening heen om deze te beschermen tegen de olifanten. Het water in de tank komt via een leiding uit een ondergrondse bron. Een watervoorziening die neergezet is door de overheidmaar onderhouden moet worden door de 10 gezinnen die gebruik maken van deze bron. En als een olifant dit vernietigt, hebben ze geen water meer omdat ze geen geld hebben om het te repareren. Met als gevolg dat de bevolking boos wordt op de olifant. En de overheid dan iets moet doen, zoals de olifant afmaken.

Er is nog nietsdus het wordt hard werken om de fundering te maken.

Maar eerst het basiskamp opzetten. Er wordt een tentje neergezet waar we ons in kunnen omkleden. Een tentzeil waarop we slapen met een tentdoek ter bescherming tegen de zon en eventuele regen. De WC wordt opgezet. Er wordt een een gat in de grond gemaakt. Daarin wordt een buis gezet met daar bovenop een wc bril. Net echt. Je ziet wel alles liggen, maar gewoon niet kijken. Tentje er om heen voor de privacy. De schop omhoog is bezet. En ik moet eerlijk toegeven dat het best wat heeft om daar in alle rust je grote boodschap achter te laten. Vraag me alleen wel serieus af hoe het ruikt na een week... Een zak op pootjes ernaast met Dethol voor de hygiëne.

Tenslotte de bagagewagen als keuken naast het kampvuur. Een gat in de grond even verderop voor het organische afval. En een gat voor het kampvuur. Stoeltjes en tafel onder de boom en we zijn er helemaal klaar voor. Fantastisch.

Geen tijd voor rust. We krijgen een aantal schoppen en op naar een fundering. Het is echter wel handig om te weten waar de waterleiding is, want opeens spuit er water uit de grond. Iemand van ons heeft de leiding geraakt. Oeps paniek, hoop water spuit weg. Doodzonde. Hier leer je echt beseffen hoe belangrijk water is. Maar gelukkig met een hoop amateuristisch bush bush werk zijn we in staat het lekte stoppen en de leiding te maken. Gelukkig.

Zo druk geweest met alles dat we eerst maar eens gaan lunchen. In de tussentijd komen er van die schattige geitjes aanhollen met hun flapperende oortjes. Op zoek naar water.

Opeens verschijnt er een boer. Of we kunnen helpen met zijn twee koeien. Ze komen niet meer overeind. Na een flinke dosis energie via een spuit (denk iets van insuline), met man en macht de beesten weer op hun poten gekregen. Kunnen ze weer wat eten en drinken. Zo verschrikkelijk mager. Je vraagt je af wat ze er nog mee doen, maar het levert melk en het hoort bij het boer zijn. Je bent geen boer zonder koeien.

Ondertussen drinken wij ons ook helemaal rot. Heerlijk die bouillon die ik meegenomen heb van huis.

Drie uur later. We willen beginnen maar het is echt te heet. Opeens staat er een groep mensen uit Namibië voor onze neus. Iedereen ruw verstoord uit zijn/haar siësta. Het is een groep die op dit moment verblijft in het basiskamp van EHRA. Voor een driedaagse cursus over olifanten. Veel inwoners zijn bang voor de olifanten omdat ze deze niet begrijpen. Door cursussen te geven wil de organisatie de olifanten een kans geven. Daarom bouwen we ook muren om waterputten. Zodat olifanten hier weg blijven en de inwoners niet boos worden. Worden inwoners boos op de olifanten, dan moet de overheid ingrijpen. Verder bouwt EHRA ook waterputten voor de olifanten.

Na een kennismaking wil de leider van EHRA dat wij onze beroepen vertellen. Zodat de cursisten horen dat we niet natuurfreaks zijn, maar gewoon mensen met een voorliefde voor de natuur. En dat iedereen kan helpen. By the way, EHRA staat voor Elephant Human Relations Aid.

Om 4 uur dan toch eindelijk weer begonnen. Nog steeds 45 graden. Wat snak ik naar een koud drankje. Alles is warm tot heet. Ook het water wat uit de watertank komt. We gaan verder met het graven van de fundering en daarna stenen zoeken en in de fundering gooien. Tot slot zand scheppen. Oef, ik ben kapot. Mooi om te zien hoe we alle materialen uit de natuur halen. Alleen cement is gekocht om de specie te maken.En hoe we met alleen een schop en kruiwagen heel ver komen.

Nu is het half 7. Eten wordt gekookt. Net mijn hoofd in bak water gedaan om mijn haar een beetje schoon te krijgen. (Niet verder over nadenken hoeveel petjes,doekjes en tongetjes van geiten en honden hier al ingegaan zijn). En daarna verder met wat schoonmaakdoekjes.

We eten maispap met kip. Voedzaam en calorierijk eten. En daarna rond het kampvuur. Met af en toe zowaar een druppel water. Snel de tentdoeken aan de tent gemaakt, mocht de regenbui echt losbarsten. Je weet het maar nooit, we staan aan het begin van het regenseizoen. Tent met een kant open, want anders wordt het echt te heet. Maar goed, terug naar het kampvuur, beetje babbelen tot opeens iemand van ons opspringt. Een schorpioen. Het is gauw gedaan met de pret. Overal schorpioenen door het natte weer. Wij allemaal wat beteuterd kijkend naar onze slaapplek. Op de grond. Maar goed, we moeten wat. Dus klaarmaken om naar bed te gaan. Springt onze enige stoere man op - NO REALLY gilt hij uit. Een grote spin loopt over de matrassen. Echt te erg. Door de regen zijn ze wakker geworden. Zo goed en zo kwaad als het gaat de doeken vastgemaakt en aan de open kant tentdoeken op de grond opgerolt. Volgens Markus en Andrea, onze twee begeleiders, kruipen scorpioenen alleen onder dingen. En we willen hen beiden heel graaggeloven. Vervolgens iedereen toch maar gaan slapen. Beetje onrustig. Maar wel pas nadat Andrea met UV licht alle scorpioenen had gevangen en ze ergens weer heeft vrijgelaten.Want er worden geen beesten doodgemaakt. Maak je een beest bewust dood, dan word je verzocht het kamp te verlaten.