Spannend wat deze week ons gaat brengen. In elk geval heb ik weer goed geslapen. Onder de open lucht gaat toch beter dan in de benauwde tent.

Hele toestand om alles weer mee te krijgen. Deze keer met andere begeleiders. Chris en Christine en de opvolger van Chris, Phillip. Verder komt er nog een koppel mee, Raymond en Michelle. Zij hebben hun eigen auto. Michelle werkt al 24 jaar met en voor de olifanten in Zuid-Afrika en heeft vorige week nog een prijs ontvangen voor haar NGO en het goede werk wat ze doet. Ze zijn geen stel, alleen goed bevriend.

We gaan in totaal 450 km rijden op zoek naar olifanten en andere dieren. Om ze te bestuderen en te kijken hoe het met ze gaat.

Al na ongeveer een uurtje rijden komen we de eerste olifanten van de Mama Africa groep tegen. Mama Africa was de moeder waar deze groep zich bij aangesloten heeft. Zelf is zij al overleden. We klimmen op een rots en zitten een uur lang naar olifanten in de vrije natuur te kijken. Fantastisch. Weer terug in de auto loopt er in alle rust een olifant voorbij. En verder op weer een paar. Zo dicht bij. Heel onwerkelijk. We moeten muisstil zijn, want we willen de olifanten niet laten schrikken. Zoals Chris zegt, op de rots zijn we echt veilig. De auto is schijnveiligheid. Maar goedwe gaan ook niet uitstappen en naast de olifanten staan. Heel stil blijven zitten is de beste oplossing.

Na de lunch gaan we weer terug naar dezelfde plek en uiteindelijk hebben we 21 van de 23 olifanten uit deze groep gezien. Een zeer geslaagde eerste dag. Helaas nog maar 70 km in rondjes geredenwaardoor we nu nog bijna twee uur moeten rijden naar onze eerste plek om te slapen.

Wat een plek. Uitkijkend over Namibië. Met een zonsondergang waar je stil van wordt. Gezamenlijk bij het kampvuur rijst met saus gegeten, de zonsondergang gezien en rond 21 uur bedtijd. Zo’n dag in een open truck gaat je niet in de koude kleren zitten.

Allemaal op een matje op de grond tussen de twee auto’s in. Phillip aan de andere kant van de auto. Hetzelfde geldt voor Chris en Christine. Er zijn enkele hyena’s gesignaleerd, maar ver weg. Komen ze wel dichtbij, dan komen ze altijd van de zijkanten en daar liggen onze begeleiders.

Als we naar de wc moeten vannacht dan moeten we dicht bij het kamp blijven. En grote boodschap: schop mee met wc papier en lucifers. Want we laten geen toiletpapier achter in de vrije natuur. Dit wordt namelijk niet afgebroken omdat er bijna geen regen valt.

Allemaal zijn we toch wel redelijk opgewonden. Het is nog meer back to basic. Met nu alleen twee auto’s met inhoud die ervoor moeten zorgen dat we deze dagen in de wildernis kunnen overleven. Vandaag zijn we nog wel boeren tegengekomen, maar vanaf morgen zullen we dagen rondrijden zonder een auto of persoon te zien. Dus kraantje van de watertank niet open laten staan, want dan hebben we echt een serieus probleem.