Toch best lekker, een echt bed.

Wat gaat de tijd toch snel. Het is alweer tijd om naar huis te gaan. In de ochtend eerst mijn schuld afgelost. Rond 10 uur afscheid genomen van iedereen. Ik krijg van Pascale nog een heel mooi olifantje in het zilver voor aan een ketting. Ze heeft een sieraden lijn en dit olifantje komt uit de Afrika collectie. Erg dierbaar. Na het afscheid nog even tijd om te ontbijten met Léna, Lis en Priti. Priti blijft nog tot zondag en Lis en Léna blijven nog de rest van de week.

En dan is het 12 uur. Tijd om te vertrekken. Ik word er zelf toch ook wel emotioneel van. Maar goed, dit gevoel maakt al gauw plaats voor enige irritatie. Waar blijft nou die taxi grrrrr. Uiteindelijk heeft de receptie gebeld en zit ik in de laatste ronde van ophalen. Tuurlijk!Afrikaans tijdsmanagement. Goede test om mezelf rustig te houden.

En dan kom je aan op het vliegveld en is de vlucht geannuleerd. Pardon? Dan gebeuren er bijzondere dingen. Want we worden naar een balie gestuurd met éénman en een kapotte computer. Het blijkt dat vluchten zeer vaak vertraagd zijn of geannuleerd worden vanuit Walvisbaai. Iets met diesel issues en het feit dat zowel Air Namibia als South African Airlines op het randje van de financiële afgrond staan. Ik had het al ervaren op de heenweg toen mijn vlucht verzet werd, maar toen was het nog niet in mij opgekomen dat het mij de terugweg ook zou kunnen overkomen. Zoals een van mijn mede slachtoffers, welkom in Afrika.

De procedure is simpel. Wie het eerst komt wordt omgeboekt op een andere vlucht. Omdat ik dus wat laat was grrrrr is er geen plek meer op de volgende vlucht naar Johannesburg. De oplossing van de SA-medewerker is om ons om te boeken naar Kaapstad. En dat zou gegarandeerd lukken. Hmmmm in Afrika. Dus ik wil KLM bellen voor omboeken, echter heb helemaal geen bereik. En wifi werkt niet op de plek waar we staan. En op dat moment sta ik wat beteuterd te kijken. Ik voel meerg onmachtig. Ook omdat de sfeer wat grimmig is en er totaal geen schot zit in de rij.

Gelukkig is er een mevrouw uit Namibië die heel druk staat te bellen. En ze is zo aardig om haar hotspot met mij te delen, zodatik manlief kan bellen en hij vervolgens met de KLM kan bellen.

Om een lang verhaal kort te maken, ik ben zeven uur later weer terug in het hostel in mijn Giraf kamer, niets gegeten en gedronken en redelijk bezweet. Omdat ik geen schoon shirt meer heb, kado van Errol maar uitgepakt.

Morgen nieuwe poging, maar dit keer via Kaapstad. Dan kom ik maandagochtend 11 uur aan, Errol haalt me op met kleding en computer en gaat met de trein terug. Ik rijddoor naar Breda naar mijn werk voor een workshop. Wordt een lange dag.

De taxichauffeur komt mij morgen ruim op tijd ophalen, mocht er toch weer iets niet goed gaan.

Elk nadeel heeft zijn voordeel. De avond zelf is een kadootje.Geweldige avondin Swakopmund met Lis en Priti. Uren gepraat over van alles en nog wat. Uiteindelijk is het 1 uur voor we in bed liggen. Morgen half 11 nieuwe poging.